Nie bez przyczyny Hawaje określane są potocznie „Rajem na ziemi”. Archipelag osiemnastu wulkanicznych wysp położonych na środku Pacyfiku to jedno z najpiękniejszych miejsc na świecie. Na ten cudowny krajobraz składają się zielone doliny rozciągające się pomiędzy wulkanicznymi stożkami wygasłych i jeszcze ciągle działających wulkanów a także malownicze klifowe wybrzeże poprzerywane piaszczystymi plażami. Wokół kameralnych zatokowych plaż rosną palmy i bujna tropikalna roślinność. Rzuca się w oczy zielony kolor wody i jej wyjątkowa przezroczystość. Wspaniały morski, podzwrotnikowy klimat sprawia, że przez cały rok panuje tutaj „lato” i nawet w okresie kalendarzowej zimy tak jak i w pozostałych porach roku temperatury wahają się w granicach 21 –30 stopni C.
Hawaje zostały odkryte stosunkowo późno bo dopiero w 1778 roku. Dokonał tego kapitan James Cook, który zresztą zmarł na odkrytych przez siebie wyspach w rok później. Pierwszymi znanymi mieszkańcami archipelagu byli Polinezyjczycy z Markizów i Thaiti, którzy przypłynęli tutaj w VIII i XII wieku. Na wyspach nie odkryto do tej pory śladów człowieka pochodzących sprzed tego okresu. Jak się szacuje James Cook zastał na wyspach niecały milion mieszkańców, którzy dawno stracili łączność ze światem. Swobodny styl życia i pokojowe nastawienie charakterystyczne dla tamtej ludności pozostały w kulturze Hawajczyków do dnia dzisiejszego. Wykorzystali to dokładnie biali osadnicy przybywający na Hawaje ze Stanów Zjednoczonych i Azji. Najpierw wycięli sandałowe lasy a w okresie Wojny Secesyjnej wykorzystali koniunkturę na cukier i założyli na wyspach plantacje trzciny cukrowej. Biali przedsiębiorcy i duchowni doradcy odgrywali coraz większą rolę i wkrótce stali się najbogatrzą klasą społeczną na Hawajach. Zapoczątkowało to okres uzależniania królestwa od wpływowej grupy amerykańskich przedsiębiorców zamieszkujących archipelag i samych Stanów Zjednoczonych. Finałem tej polityki był plebiscyt w 1959 roku, w którym zdecydowana większość Hawajczyków opowiedziała się za przyłączeniem Hawajów do Unii. Od tego roku Hawaje stały się 50 stanem USA. Należy pamiętać, że od czasu odkrycia wysp przez Cooka na Hawajach zmieniła się zdecydowanie struktura społeczna. Ludność napływająca z zewnątrz, przede wszystkim ze Stanów Zjednoczonych i Japonii, odgrywała pierwszoplanową rolę w administracji i gospodarce królestwa. W momencie plebiscytu rdzennych Hawajczyków było około 200 tys. co stanowiło 1/5 mieszkańców archipelagu.
Hawaje są drugim obok Alaski stanem USA nie posiadającym lądowej granicy z pozostałą częścią kraju. Z ośmiu wysp archipelagu zamieszkałych jest tylko sześć a i to bardzo nierównomiernie. 70 procent ludności stanu mieszka na Oahu, wyspie która zmonopolizowała turystykę a także stała się centrum handlowym i biznesowym. Leżące w południowej części wyspy Honolulu jest stolicą stanu a zarazem największym miastem archipelagu. Na Oahu znajduje się także Pearl Harbor, amerykańska baza marynarki wojennej. Japoński atak na tą bazę w grudniu 1941 roku spowodował przystąpienie Stanów Zjednoczonych do II Wojny Światowej. O tych tragicznych wydarzeniach przypomina pomnik – muzeum usytuowany nad wrakiem USS Arizona, amerykańskiego pancernika zatopionego w ataku Pearl Harbor. W zabieganiu o turystów konkuruje z Oahu wyspa Maui. Jest tu więcej malowniczych zakątków a na przybrzeżnych wodach zaobserwować można życie wielorybów. Największą wyspą archipelagu jest Wielka Wyspa zwana też Hawaii. Mało jest tutaj malowniczych plaż a te nieliczne i tak często pokrywają wulkaniczne popioły. Wyspa stale rośnie a to za sprawą ciągle aktywnego wulkanu Kilaulea wylewającego lawę do oceanu. Hawajczycy z Wielkiej Wyspy przyzwyczaili się do obcowania z aktywnymi wulkanami i do powietrza przesiąkniętego zapachem dymu i siarki. Mniej lub bardziej gwałtowny wypływ lawy zalewającej drogi a także często niszczącej zabudowania jest tu czymś naturalnym. Założony tutaj Hawaii Volcanos National Park należy do najbardziej zróżnicowanych, malowniczych a przy tym niezwykłych parków w USA. Znajdują się tu dwa z największych wulkanów świata, Mauna Loa (4170 m) i Mauna Kea (4205 m). Zwiedzając park wyznaczonymi szlakami zobaczyć można skutki poprzednich wybuchów a także stałą wulkaniczną aktywność rejonu. Nie należy do rzadkiści obserwacja wycieku rozgrzanej do czerwoności magmy.
